یادداشت‌ها

حادثه دلخراش مکه و منی، یادمان انداخت که تا عمال امریکا و صهیونیسم، حرم امن خدا را در اشغال دارند و بر قبله مسلمین تسلط یافته اند، هیچ مسلمانی نه فقط در کیلومترها آن سوی تر از مناطق تحت اشغال آل سعود از تیررس جنایت پیشگی و زیاده خواهی و بی کفایتی این رژیم مزدور در امان نیست که حتی در امن ترین حریم اسلام و در سرزمین قبله هم، نخواهد توانست با امنیت و آرامش، مناسک جهانی حج را برگزار کند. حجاج یمنی هم امسال از ورود به سرزمین وحی منع شدند تا سندی باشند از سوء استفاده رژیم سعودی از حرمین شریفین در جهت منافع استکبار.

در ذوالحجه سال 1407 (مرداد 1366) وقتی رژیم آل سعود برای خاموش کردن فریاد برائت مسلمین از مستکبران و کفر جهانی در مناسک حج ابراهیمی، به روی فرزندان ابراهیم، آتش گشود، خلیل دوران خمینی بت شکن گفته بود که اگر می خواستیم ثابت کنیم کلیدداران کنونی کعبه لیاقت میزبانی میهمانان خدا را ندارند و جز تامین آمریکا و اسرائیل کاری از دستشان برنمی آید، اینقدر موفق نمی شدیم: «اگر می خواستیم به جهان اسلام ثابت کنیم که کلیدداران کنونی کعبه لیاقت میزبانی سربازان و میهمانان خدا را ندارند و جز تامین آمریکا و اسرائیل و تقدیم منافع کشورشان به آنان کاری از دستشان برنمی آید، بدین سعود، این وهابی های پست بی خبر از خدا به سان خنجرند که همیشه از پشت در قلب مسلمانان فرو رفته اند، به این اندازه که کارگزاران ناشی و بی اراده حاکمیت سعودی در این قساوت و بیرحمی عمل کرده اند، موفق نمی شدیم و حقا که این وارثان ابی سفیان و ابی لهب و این رهروان راه یزید روی آنان و اسلاف خویش را سفید کرده اند.»

گره خوردن سرنوشت حجاج مظلوم حادثه مکه و منی با خون شهدای حج سال66، یاد و داغ آن ها را در بیست و هشتمین سالگردشان دوباره در قلب هایمان زنده کرد و داغ این مصیبت را برای امت اسلامی دو چندان نمود و نشان داد که تا امریکا و دست نشانده های او، بر ممالک اسلامی حاکمیت و تسلط دارند، آب خوش از گلوی این امت پایین نخواهد رفت و باید راه آن شهیدان بیدارگر و شهیدان بت شکن حج سال 66 و فریاد رسای مرگ بر امریکا و مرگ بر اسرائیل تا نابودی کفر و شرک جهانی ادامه یابد.

بازگشت کاروان مصیبت زده حجاج به ممالکشان، یقینا رسوایی و بی کفایتی آل سعود را بیشتر نمایان خواهد کرد و مظلومیت امت اسلامی را که امروز نه تنها موجب هجمه استکبار جهانی، که مورد سلاخی سردمداران اسلام امریکایی نیز قرار گرفته است، نشان خواهد داد.

سیل آوارگان سوری و عراقی ناشی از جنگ افروزی های مستکبران و حمایت مستقیم رژیم آل سعود و دیگر منتسبان به اسلام آمریکایی از تکفیریان جلادی که به جان امت اسلامی افتاده اند و غرش وحشیانه هواپیماهای سعودی و ریختن بمب بر سر کودکان و زنان و مردان بی گناه یمنی، و لشکرکشی های این رژیم برای سرکوب قیام ملت بحرین و حادثه اخیر مکه و منی و سابقه این رژیم در کشتار و بی کفایتی، طبعا آغازی خواهد بود برای اضمحلال رژیم امریکایی-صهیونیستی آل سعود و آزادی قبله اشغالی مسلمین.

از دیگر سوی، این روزها یورش گله های صهیونیستی به قبله نخست مسلمین و سکوت همه سردمداران اسلام امریکایی در برابر وحشی صفتی و اشغالگری رژیم اسرائیل، در عین به کارگیری سلاح علیه مسلمین و کشتار مسلمانان به دست سعودی ها لکه ننگ دیگری بر پیشانی رژیم آل سعود است که به قول امام با آب زمزم هم پاک شدنی نیست و انشاءالله خون پاک مظلومان، بیدارگر امت واحد اسلامی علیه همه مظاهر کفر و شرک و عمال آن خواهد بود: «حکومت سعودی مطمئن باشد که آمریکا لکه ننگی بر دامنش نهاده است که تا قیام قیامت هم با آب زمزم و کوثر پاک نمی شود و خونی که از دل اقیانوس بزرگ ملت ما بر سرزمین حجاز جاری شده است، زمزم هدایتی برای تشنگان سیاست ناب اسلام گردیده است که ملت ها و نسل های آینده از آن سیراب و ستمکاران در آن غرق و هلاک می شوند و ما همه این جنایت ها را به حساب آمریکا گذاشته ایم و به یاری خدا و در موقع مناسب به حساب آنان خواهیم رسید و انتقام فرزندان ابراهیم را از نمرودها و شیاطین و قارون ها خواهیم گرفت و مجددا تاکید می کنم که اینها بهای گران حاکمیت نه شرقی و نه غربی و استقلال و آزادی و اسلام خواهی ماست.»

اقتصاد آزاد یک فرهنگ است. میگوید من مجاز هستم برای پول درآوردن، هر کاری بکنم، البته قانونی! و کار ندارد به این که این پول درآوردن فردی یا گروهی، فرهنگ جامعه را هم از پا دربیاورد و یا آسیب بزند به ارزش ها.

اقتصاد آزاد در برابر هیچ چیزی، الا جیب نامبارک صاحب نفع، مسئولیتی نمیپذیرد و همه چیز را برای انتفاع خود، آن طور که هست میچیند. فرهنگ را هم همان جور که دوست دارد، سمت میدهد که به پول بیشتر و بیشتر برسد و راه برای چرخ اقتصاد، هموارتر شود. و در این میان ممکن است کار عام المنفعه و احیانا کار روبنایی فرهنگی هم در کنار اقتصاد، انجام دهد و منتش را بگذارد سر جامعه. ریشه فرهنگ را پوسانده است و چند بزک به روی بنا زده تا نفهمیم که دارد آن زیر دمار از روزگار فرهنگ درمی آورد و شده است قهرمان و خیر و فعال اجتماعی و چه و چه و چه.

الغرض لیبرالیسم در اقتصاد میتواند پایش را آنقدر از گلیم خودش درازتر کند که به خاطر چندرغاز پول کشیدن از جیب ملت، به بنیان جامعه هم یورش بیاورد و در کمال وقاحت، و البته در آرامش، ضمن قبح زدایی از مساله طلاق، روشهایی برای رها شدن از برزخ روحی پساطلاق را برای همه آموزش دهد که اگر هم کسی مردد بود در ارتکاب این امر خانمان برانداز زندگی خراب کن، تعجیل کند و دلش قرص باشد که میشود به راحتی از زیر بار مسئولیت در رفت و خیالی هم نداشت. و تا متوجه شود که این کلک ها، فقط برای این بوده است که چند ریال بی صاحب و بلاتکلیف را، از جیب موجود بدبختی چون او بیرون بیاورند و او را به خاک سیاه بنشانند، او پول روی پولش گذاشته و مایه افزون کرده است.

حالا کار هم نداریم که گاه طلاق تنها چاره است و حرفی سر جایز بودن این اتفاق ناگوار نیست. حرف این هست که چرا باید بدون در نظر گرفتن لطمات فرهنگی و اجتماعی، برای چند ریال سیاه، بی خیال این شویم که تبلیغات پیامکی، بی هیچ نظارت و وجود چارچوبی، برای همه از کوچک و بزرگ، ارائه شود و کسی هم ککش نگزد از این افیون بدبختی ای که به جان جامعه ما و به جان بنیان خانواده افتاده است.

نه اینکه آمار ازدواج و طلاق در جامعه از سطح نرمال بالا زده است، و این نگرانی را به وجود آورده است که خانواده ها دیگر بیش از حد مستحکمتر شده اند، می خواهند این مطلوبیت بیش از حد را از آمار ازدواج و استحکام خانواده بزدایند! برای همین هم این مساله هیچ مهم نیست که طلاق را تبلیغ کنند. آنها و اینها، پولشان را دربیاورند، ملت طلاق میدهد بدهد، نمیدهد ندهد، به درک.