یادداشت‌ها

وقتی دو جریان تا حدی از هم زاویه می گیرند که درست در تقابل با هم قرار می گیرند، لاجرم باید از حقانیت طرفی چشم پوشید. هیچ دو جریانی در تقابل هم، نمی توانند حق باشند، اما وقتی در هر دو سوی، کسانی هستند که روزگاری در مسیر حق بودند و امروز در تلاقی با یکدیگراند، تشخیص حق از باطل برای کسانی که دل در گرو کسان دارند و سنگ محک حق را نه خود حق که اشخاص گرفته اند، بسی مشکل تر خواهد بود.

"میزان در هر کس حال فعلی او است" (۱) این آخرین تذکر و آخرین عبارتی است که امام عزیز، در ذیل وصیت نامه ی خود آورده است و این سنجه ای است که تکلیف همگان را روشن نموده و هر چه که سال ها بگذرند و اشخاص از اصل خویش دورتر شوند، موضع امام را درباره ی آن ها می شود پیش برد.

امروز کسانی در صف جبهه ی باطل قرار گرفته اند که سوابقی دارند بس درخشان و گذشته ای سعادتمند، اما کشمکش میان حق و باطل آن ها را به تسلیم واداشته است و آنان بر گذشته ی خود خط بطلان کشیده و از آن بسیارشرمساراند. گر چه این واژگونگی خود را به عریانی هر چه تمام تر نشان داده اند، لکن ظاهراً این همواره کید جبهه ی باطل بوده است که خود را در زبان، در مسیر حق و مدعی آن نشان دهد. اما عجیب تر آن که کسانی چشم و گوش بسته، سنجه ی حق را نه سمت و راه، که رهروان راه می دانند و این همواره منشا مصائبی بزرگ بوده است.

انتصاب شریح، از سوی امیر مومنان به سمت قاضی کوفه، شاید نشان گر آن باشد که او در روزگار حیات علی بن ابیطالب (علیه السلام) عادل ترین مردمان بوده است. اما عدم بصیرت، آنان را که به اشتباه، شریح را سنجه ای برای عدالت و حقانیت می پنداشتند به جنگ با حسین بن علی (علیه السلام) و ریختن خون خاندان رسول الله (صلی الله علی و آله) کشاند و این بزرگ ترین مصیبتی است که تاریخ بشریت بر خود دیده است.

اینان نه کافر بودند و نه غیر مسلمان، مسلمان نما هایی بودند که در تمییز جبهه ی باطل از حق دچار اشتباه بودند و حسین را کشتند نه از آن روی که مسلمان است؛ حسین را بدان علت کشتند که می پنداشتند او علیه اسلام قیام کرده است. عدم بصیرت و در گرو کسان بودن ورطه ای است که انسان را بدان جا می کشاند که بزرگترین جنایت تاریخ بشیرت را رقم زند.

"اگر خواص بد فهمیدند، دیر فهمیدند، یا فهمیدند و اختلاف کردند، حسین بن علی ها به مسلخ کربلا خواهند رفت." (۲)

سید علی مسیحا

---------------------------------

پی نوشت ها:

۱- وصیت نامه ی الهی سیاسی حضرت امام خمینی (ره)

۲- حضرت آیت الله العظمی امام خامنه ای (مد ظله العالی)