💠 قرآن با تفسیر قارونی
«ائمۀ ما متمول بودند. برای همین الان هم اگر به مدینه بروید موقوفات امیرالمومنین(ع) و بنی‌هاشم را مشاهده می‌کنید. در ضمن احادیث بسیاری از ائمه وجود دارد که بر اهمیت روزی حلال تاکید می‌کند این موضوع به نوعی در بیانات مقام معظم رهبری نیز وجود دارد و معتقدند که شیعه باید صورت حلال کسب ثروت کند. می‌خواهم بگویم عدل امیرالمومنین(ع) ربطی به دارا یا فقیر بودن وی نداشته، چون حضرت امیر(ع) توانسته با داشتن ثروت، عدل را به بهترین نحو اجرا کند.»
آنچه خواندید بخشی از گفتگوی نویسنده و تهیه کنندۀ سریال «پدر» با خبرگزاری قرآنیِ(!) «ایکنا»ست؛ اثری قارونی که بسیار تلاش کرده است تا تکاثر و اتراف و تبرج را به اسم دین و قرآن به خورد ملت دهد و آن را با امثال چنین حرف‌های قشری و غلط توجیه کند.
اثری تلویزیونی که در آن، دین خلاصه در ریش و چادر، گه‌گاهی مسجد رفتن و چند دقیقه‌ای قرآن دست گرفتن شده، و البته بیرون پریدن از پنجرۀ کلاسی در طبقۀ دوم به جای استفاده از درب برای فرار از متلک‌های چند دختر دانشجو!. دینی که ثروت‌اندوز و کاخ‌نشین و متبرج است و دیندارانِ غیرکاخ‌نشین‌اش، مشتی مسجدی و روضه‌گردهای عیب‌جو و خرافاتی. دینی که عشق و معرفت و کرامتش را فقط بنزسواران می‌فهمند و عیب‌جویی و خرافه و بی‌حرمتی‌اش را پیاده‌ها. دینی که در آن آیات قرآن زینت‌هایی هستند برای بزک پایانِ قارون‌نامه‌ها.
حامد عنقا دربارۀ قرآن و ارتباط سریالش با آن نیز گفته است: «قرآن تنها کتاب آسمانی است که در بستر زندگی جریان دارد، اما متاسفانه ما این ویژگی را فراموش کرده‌ایم و فقط قرآن را روی طاقچه خانه‌هایمان قرار داده‌ایم تا بچه‌ها به آن دست نزنند در‌صورتی‌که کودک باید از خردسالی با قرآن مانوس شود. نکته دیگری که می‌خواستیم در این سریال مد نظر قرار دهیم این بود، اگر به قرآن مراجعه کنیم متوجه خواهیم شد برخی از تصورات ما از این دین اشتباه است و هیچ ربطی به قرآن و اسلام ندارد.
مطلب دیگر که متاسفانه بسیار زیاد می‌شنویم این است که جامعه دین گریز شده یا این‌که جوانان نسبت به موضوعات قرآنی کم توجه شده‌اند در‌صورتی‌که اینگونه نیست و ما گرایش‌های قرآنی بسیاری را در بین جوانان می‌بینیم. این اتفاق به خوبی در فضای مجازی قابل لمس است. با این توضیح باید تا جایی‌که امکان دارد چنین کارهایی تولید شود تا جوانان امروزی بدانند، راه‌های قرآنی بسیاری وجود دارد، تنها کافیست به آن بیشتر دقت کنیم.»
آیا مهجوریتی بیش از این برای قرآن متصور است؟
ناصر رسولی