بلایی که به جان حزب‌الله در تبریز - و عموماً در کشور - افتاده این است که سال‌هاست شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی، بند نافِ کنش‌های اجتماعی حزب‌الله را به خودش بسته و این ظرفیتِ بالقوه را همیشه معطل اراده‌ی خودش نگه داشته است؛ هر وقت حضراتِ هزارسال عقب از زمان اراده کنند شاید تجمعی فرمایشی و سرسری برگزار شود و هر وقت هم که اراده‌ای نکنند هیچ.
دیگر چه مصیبتی باید بر سر امت اسلامی می‌آمد که شورای خواب‌زده‌ی هماهنگی تبلیغات اسلامی استان ما بیدار می‌شد؟ جنایتی که در میانمار در حق فرزندان آدم انجام می‌شود جا نداشت که شورا را از بی‌اهتمامی خارج کند تا اقل کم برای تجمعی مختصر بعد از نمازجمعه تدارک داشته باشند؟ این شورا آیا فرمایشِ رسول خدا را -که صلوات خدا بر او باد- نشنیده است که «من سمع رجلاً ینادی یا للمسلمین فلم یجبه فلیس بمسلم»؟ تا کی باید ابتدائیات مسلمانی را متذکر شویم و نتیجه‌ای هم نگیریم؟
آیا وقت آن نرسیده که حزب‌الله خود را از این نهادِ به‌خواب رفته‌ی رسوب کرده در اراده‌اش برهاند و متعهدانه و دردمندانه، خود برای تکلیفِ سنگینی که بر عهده دارد پا به میدان بگذارد؟ آیا دیگر اعتباری برای این شورا باقی مانده است که ما همچنان معطل او مانده‌ایم؟
+ رونوشت به:
امام جمعه‌ی محترم تبریز جهت رسیدگی و تغییرات مقتضی در شورای مذکور و دیگر نهادهای متولی
