یادداشت‌ها

یادداشت‌های علی سلیمانیان

یادداشت‌ها

یادداشت‌های علی سلیمانیان

وَ ما لَکُمْ لا تُقاتِلُونَ فی‏ سَبیلِ اللَّهِ وَ الْمُسْتَضْعَفینَ مِنَ الرِّجالِ وَ النِّساءِ وَ الْوِلْدانِ الَّذینَ یَقُولُونَ رَبَّنا أَخْرِجْنا مِنْ هذِهِ الْقَرْیَهِ الظَّالِمِ أَهْلُها وَ اجْعَلْ لَنا مِنْ لَدُنْکَ وَلِیًّا وَ اجْعَلْ لَنا مِنْ لَدُنْکَ نَصیرا

شما را چه شده است که در راه خدا به مقاتله برنمی‌خیزید؟ در حالی که مردان و زنان و کودکان مستضعف صدا می‌زنند: پرودگارا! ما را از این آبادی که اهلش ظالم است نجات بده! و برای ما از جانب خودت ولی‌ای برگزین و برایمان از سوی خویش یاری‌گری قرار بده! (قرآن کریم؛ سورۀ نساء، آیۀ 75)

● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ●

ایمیل: tasrih.ir@gmail.com

● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ●

مسئولیت ما مسئولیت تاریخ است. بگذارید بگویند حکومت دیگری بعد از حکومت علی(ع) بود، به اسم حکومت خمینی که با هیچ ناحقی نساخت، تا سرنگون شد. ما از سرنگون شدن نمی ترسیم، از انحراف می ترسیم.

معلم شهید غلام‌علی پیچک

بایگانی
آخرین نظرات
پیوندهای روزانه
پیوندها

۲ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «هویت ملی» ثبت شده است

من هرگز آدمی نیستم که به مرزهای خودساخته قایل باشم و برایم زبان و قومیت و ملیت و نژاد و رنگ و هیچ مرزبندی دیگر این چنینی، مهم نیست. و اصلا اعتباری به این چیزها قایل نیستم و برایم همانقدر که ترکی مهم است، فارسی و عربی و لری و کردی و بلوچی و هر زبان و مولفه و شاخصه دیگری از هویت و تاریخ و فرهنگ بشری مهم است و همانقدر که زبان مادریم را دوست دارم، زبان مادری همه آدم ها را هم دوست دارم.

اینها را اول کار گفتم که در خلال حرفهایم کسی حس نکند من با کسی یا کسانی دعواهای اینچنینی دارم. من از دعوا بر سر این مرزهای موهوم نفرت هم دارم، چه برسد به اعتقاد.

الغرض نکته ای هست که بایست گفته شود. فقط هدفم از این حرف، ذکر تفاوت دو دیگاه است که دوست دارم، نگاهی را که مورد نقد دارم، اصلاح شود. هدف تنها و تنها همین است و بس. نه چیزی دیگر. و فکر میکنم این مساله اگر اصلاح شود، به وحدت بیشتر ملی و رفع سوء تفاهمات قومی و تاریخی هم بانجامد.

از نظر من ترک زبان، همانقدر که حفظ فرهنگ و هویت و زبان ترکی مهم و حائز اهمیت است و از شروط حفظ هویت و تاریخ ملی، به همان میزان حفظ فرهنگ و هویت و زبان ملی و زبان تک تک اقوام کشور، مهم است و دغدغه .

یعنی فرهنگ و هویت ملی، از نظر من خلاصه در آنچه که ارث مادری من یا آنچه که به عنوان زبان رسمی است، نمیشود. بلکه فرهنگ و هویت و ادب ملی ما مجموعه ای از همه تنوع زبانی و قومی است و نقصان در هر یک از این اجزا، نقصان در هویت ملی است.

این مساله اغلب از طرف آنهایی که زبان مادریشان زبان رسمی کشور است، مورد غفلت است. یعنی اینها فکر میکنند صیانت از فرهنگ و هویت و ادب ملی، تنها در صیانت از زبان و ادب فارسی خلاصه میشود و در قبال دیگر زبانها و گویشها و فرهنگ اقوام، هیچ مسئولیتی ندارند. ایرانیت از نظر اینها فقط در زبان فارسی و شاخصه های آن خلاصه میشود و صیانت از فرهنگ و ادب اقوام و مناطق را، صیانت از هویت ملی نمی دانند.

اغلب سوء تفاهمات هم به همین نکته برمیگردد. اینکه اقوام غیر فارسی زبان، گاه حس میکنند نگاه به اینها، نگاه به عنوان ایرانی درجه دوم است، و آنها را در کیفیت کمتری از ایرانیت فرض میکنند، ناشی از چنین مسایلی است.

بایست، هویت ملی را برآیند همه شاخصه های هویتی، محلی و قومی و منطقه ای و ملی دانست و نه تنها هویت مشترک ملی. باید همه داشته ها را حفظ کرد و فقط به اشتراکات بسنده نکرد. ما ملتی هستیم با تنوع بی نظیر و زیبایی از اقوام و زبانها و فرهنگ ها.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۸ آذر ۹۴ ، ۱۱:۳۶
علی سلیمانیان

لازم است به دوستانی که از بیرون به مساله اعتراضات پدیده آمده به برنامه فیتیله نگاه می کنند چند نکته عرض شود:

1. دلیل اینکه چرا بعضی از دوستان این مساله را اهانت تشخیص نمیدهند ولی اعتراضات به آن مساله میزان قابل توجهی دارد را بایستی دور بودن دوستان از آنچه که موجب چنین اعتراضاتی میشود دانست. شرایط درک بعضی مسایل دال بر حضور در آن شرایط هست و خارج از شرایط مد نظر امکان درک صحیح مساله نیست. آنچه که پیش آمده است ماحصل تراکنش و مجموعه اتفاقات ریز و درشتی است که فی المجموع ادراک را به این سمت می رساند که آنچه در آن برنامه اتفاق افتاده است اهانت بوده و در راستای خط فکری و دیدگاهی خاص شکل گرفته است.

2. اعتراض موجود به دلیل وجود مزمن اقداماتی هست که این دیدگاه را پدید آورده که عده ای، اقوام غیرفارسی زبان ایرانی را در تعلق خاطر داشتن به هویت ملی و کشور و انقلاب در درجه دوم میدانند و تعلق خاطر خودشان را به هویت ملی و مولفه های آن بیشتر از اقوام غیرفارسی زبان. یعنی ریشه اصلی اعتراض به دلیل نهادینه شدن دیدگاهی هست که خودش را ایرانی تر از اقوام دیگر میداند و منطقه و شهر خودش را ایران تر از جاهای دیگر ایران.

3. مشکل دیگر ماجرا این هست که دوستانی که دور از ماجرا هستند در دامی که بدخواهان چیده اند گرفتار میشوند. دامی که در آن عده ای تجزیه طلب و موج سوار که رسما به مزدوری اجانب افتخار میکنند، اینها را متقاعد کرده اند که همه اعتراضات از جنس تجزیه طلبی هست.
این متقاعد شدن آنها به دلیل دور بودنشان از متن پیشامد و اتکا به منابع خبری نادرست و کاستی در اطلاع هست، ضمن این که این متقاعد شدن، مزدوران اجیر شده اجانب را به اهدافشان میرساند و موفق به این میکند که حرکتی را که در آن اعتراض اصلی این هست که چرا کمتر ایرانی دانسته می شویم، به نفع خودشان یعنی دقیقا در نقطه مقابل این حرکت مصادره کنند، و ضمنا موجب تشدید اختلاف در بین مردم ایران و راه افتادن جنگ قومی که مطلوب بدخواهان هست میشود.
جبهه گیری دوستان غیر ترک زبان در برابر این اعتراض، دانسته یا نادانسته گامی برای راه انداختن جنگ قومیتی است که یکی از آسیبهای آن باز تشدید همان مساله ای هست که در گزینه دوم مطرح شد.

4. قضاوت در حرکت های اجتماعی لازمه اش، جامعیت در اطلاع و مداقه در تحلیل هست. نبایستی با اینگونه پیشامدها، مواجه ای هیجانی صورت گیرد. بایستی به جای جبهه گیری و قضاوت عجولانه، مساله را موشکافی کرد و تنها به منابع خبری ای رجوع و اتکا کرد که سعی در قلب حقیقت و دست چین اخبار با اهداف مشخص و راه انداختن جنگ قومیتی ندارند.

۱ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۱۹ آبان ۹۴ ، ۱۱:۳۳
علی سلیمانیان