غدیر روز اسلام سیاسی است. روزی که به واسطه‌ی ابلاغش، خداوند دین را در کمال می‌داند و بر این دین رضا می‌شود. روز ابدیِ اسلامی است که بر جباران و مستکبران سخت می‌گیرد و در میان امت به رحمت و مواسات و اخوت حکم می‌کند. روز عزت امت‌های مظلوم و ستم‌دیده‌ی تاریخ و وراثت مستضعفان است.
غدیر روز عدالت اسلامی است. روز ابلاغ حاکمیت عدالت و انصاب امامت عدل برای امت. روزی است که در آن، عادل‌ترینِ امت، ولی مومنان بعد از حضرت رسول می‌شود. همو که در وصفش آمده است: «به خدا سوگند علی(ع) همچون بردگان نشست و برخاست داشت. او دو پیراهن می‌خرید و بهترینش را برای خدمت‌کارش اختیار می‌کرد. پنج سال حکومت کرد و آجر بر روی آجر ننهاد!»(بحارالانوار، ج 40، ص 338)
غدیر روز بزرگ مسئولیت در قبال امت و روز حکومت صالحان است. روزی که در آن مسئولیتِ تاریخیِ اولیای الهی در قبال امت‌های آینده‌ی اسلام اعلام می‌شود و خداوند حکومتی را که از آب بینی بزغالگان کمتر دانسته شده است، به واسطه‌ی اهمیت و عظمتی که مسئولیت در قبال امت دارد، شرط ابلاغ رسالت می‌داند. روز مسئولیت بزرگ رهبران در برابر امت‌هاست.
غدیر روز مسئولیت امت در برابر رهبران نیز هست. آن‌چنان که از آنان عهد ستانده شده است که یاری‌گر امامت امت باشند و گرد او اجتماع کنند و تفرقه را در میان صفوفشان راه ندهند. روز مسئولیت بزرگ جمهور است که آن‌جا که طاغوت بر امت چیره شده است، قیام بعدل کنند و طاغوت را براندازند و صالحان را، حاکمان زمین کنند.
غدیر عید برادریِ امت اسلامی است؛ عیدِ وحدت مومنان. روزی است که تاریخ نشان داده اگر امت واحده‌ی اسلامی نتوانند گرد ولی اجتماع کنند و دچار اختلاف باشند، عاشوراها در پیش خواهد بود.
غدیر روز انذارِ وحدت‌شکنی است.
