«یادمان باشد من از امروز رئیس جمهور همه مردم هستم و آنچه وظیفه من است اینکه به خواست همه ملت توجه کرده و از خدا توفیق می خواهم که به همه مطالبات به حق مردم جامع عمل بپوشانم.»
اینها را آقای رئیس جمهور در نخستین کنفرانس خبری خود، بعد از اعلام نتایج انتخابات ریاست جمهوری گفت. انتخاباتی که در تبلیغات آن دکتر حسن روحانی میگفت راهحلهای کوتاه مدت “یک ماهه” و “۱۰۰ روزه” برای حل مشکلات و معضلات اقتصادی دارد۱ و “مسکن مهر” ایدهای خوب است.۲
میگفت با “اتوبوسی آمدن” و “اتوبوسی رفتن” مسئولان مخالف است و برنامهای دارد که بدون توجه به جناحبندیها از همه متخصصان استفاده کند.۳ او “شفافیت” و “پاسخگویی” به مردم در تمام زمینهها را اولین ویژگی یک دولت شایسته میدانست.۴ دولتی که، “دولت راستگویان” و دولت “احیای اخلاق” خواهد بود و با “آمار دقیق” با مردم سخن خواهد گفت و “دروغگویی” را کنار خواهد زد.۵
دولتی که “همه مردم” را به یک چشم خواهد دید، “عزت” و” غرور ملی ایرانیان” را بازخواهد گرداند، و به “بداخلاقیهای سیاسی” پایان خواهد داد. دولتش، “ادب” و” اخلاق” را یک “اصل” خواهد دانست و حاضر نخواهد شد “رقبا”یش را تخریب کند. او به “منزوی” شدن کسانی که به “کاندیدایی غیر” از پیروز انتخابات گذشته “رای” داده بودند معترض بود و معتقد بود که باید دست “تمام افرادی را که پای صندوق رأی رفتند” را بوسید. او میگفت باید “همه مردم ”در انتخابات “یکسان” تلقی شوند و “رئیسجمهور” باید بداند که بحث “رقابتها” مربوط به “قبل از انتخابات” است و “رئیسجمهور” باید با همه به “عدالت” رفتار کند. و او قول داد که در دولتش هرگز به کسی “توهین” نخواهد شد.۶
تا بالاخره دکتر روحانی با همه این اوصاف و این وعدهها، با رایی حداقلی، یعنی کمی بیش از پنجاه درصد آرا، رئیس جمهور شد. وعدههایی که به واسطهشان این رای حداقلی را به دست آورد، اما عملی نشدند. و میگذریم از این که چه بر سر این میزان رای آمده است.
راهحلهای کوتاه مدت یک ماهه و صد روزه –که اکنون در یکی دو روز پایانیاش هستیم- نه تنها معضلات اقتصادی را بهبود نبخشید، که گره آن را در اکثر موارد، کورتر کرده است. مسکن مهر، متوقف شده است و مسئولان، دیگر نه با اتوبوس، که با قطارهایی میآیند که فقط بلیط همجناحیهایش را قبول دارد. مردم نامحرم شدهاند و به قدر دشمنان هم حق ندارند از آنچه که درباره منافعشان میگذرد مطلع گردند. راستگویی و آمار دقیق هم جایش را به دروغ داده است، تا جایی که صندوق بینالمللی پول، لب به اعتراض میگشاید.
و اما ادب. و عزتی که قرار بود به ایرانیان برگردد!
«مردم در ۲۴ خرداد به افراط و تفریط، به خشونت، خودرأیی، تکرأیی، عدم مشورت، عدم تدبیر، رأی نه دادند و به اعتدال، تدبیر، عقلانیت، رأی آری دادند.»
این عبارات را آقای رئیس جمهور در “خانه ملت” فرمودهاند. رئیس جمهوری که روزهای نخست پس از انتخابات گفته بود «من نماینده همه مردم ایران هستم.» و «همه آنهایی که به اینجانب رأی دادند، و آنهایی که به دیگران رأی دادند و یا حتی پای صندوقهای رأی حاضر نشدند، همه شهروندان ایرانی هستند و از حقوق برابر شهروندی برخوردارند.»
اینها سخنان کسی است که اعتراض داشت به منزوی شدن کودتاچیان بر علیه جمهوریت و برافروختگان از “رأی اکثریت” و نظام را دعوت به سعه صدر میکرد.
آقای رئیس جمهور! این جفا شایسته خالقان حماسه سیاسی و اولین کسانی که پیروزی کاندیدای رقیب را تبریک گفتند و در جشن ملی “جمهوریت” با طرفداران کاندیدای منتخب همراه و همدل شدند، نیست.
آقای رئیس جمهور! «رئیسجمهور باید بداند که بحث رقابتها مربوط به قبل از انتخابات است. همه حرفها و جناحبندیها مربوط به فضای قبل از انتخابات است، زمانی که رئیسجمهور مشخص شد باید بین حامیانش و آن کسی که حامی رقیبش بوده رئیسجمهور به عدالت رفتار کند.»
آقای رئیس جمهور! «باید دست تمام افرادی را که پای صندوق رأی رفتند را بوسید.» نه اینکه آنان را تحقیر کرد و شهروندانی درجه دوم، و مستحق توهین و افترا دانست. ما به «افراط و تفریط، به خشونت، خودرأیی، تکرأیی، عدم مشورت و عدم تدبیر» رای ندادهایم. ما به “عدالت، مهرورزی، مردمی بودن، جمهوریت، باج ندادن و مقاومت” آری گفتهایم و به “انحصارطلبی، محافظهکاری و تکنوکراسی” نه.
آقای رئیس جمهور! شما پیام ۲۴ خرداد را دریافت نکردهاید. حماسه ۲۴ خرداد مشتی بود بر دهان آنهایی که آرای خود را با کیفیتتر از آرای رقیب میدانستند، و رای دهندگان به خودشان را ممتازتر. آنها که در انتخابات پیشین، نتوانستند نسبت بسیار بالای آرای رقیب را تحمل کنند و بزرگترین حماسه جمهوریت تاریخ را بر کام مردم تلخ کردند.
«زمانی امام به بنده دستور داد اگر پشت تریبون مجلس نمایندهای توهین کرد باید به شخص توهین شونده وقت داد تا از خود دفاع کند به رئیس سازمان صداوسیما بگویید که اگر به کسی توهین شد به آن شخص وقت دفاع دهد چرا که نباید سرمایههای انقلاب را تلف کنیم.» این را خودتان در تبلیغات انتخاباتی گفتهاید و ما برای تک تک نیمی از ملت ایران، این “سرمایههای انقلاب”، وقت میخواهیم.
بسم الله…
پینوشت:
۱٫ «راهحلهای کوتاه مدت یک ماه و ۱۰۰ روزه برای حل مشکلات و معضلات اقتصادی، اجتماعی و سیاست داخلی و خارجی در دولت تدبیر و امید پیش بینی شده است که با این برنامه ما میتوانیم در یک فرصت کوتاه شاهد تحول اقتصادی باشیم.»
«برنامههای اقتصادی وسیعی از سوی دولت تدبیر و امید طراحیشده که با اجرای آنها میتوان کشور را به سرعت از بحران موجود خارج کرد.»
۲٫ «اصل ساخت مسکن ارزان و مسکن مهر یک ایده خوب بود.»
۳٫ «برنامهای دارم که از همه متخصصان استفاده کنم.»
«چپ و راست فرقی نمیکند برای مسئولیت فرد متدین، دلسوز و کسی که قانون اساسی را قبول دارد و دلش میسوزد را باید به کار گماشت.»
«متأسفانه طی ۸ سال اخیر اتوبوسی رفتند و اتوبوسی آمدند من با این کارها مخالفم.»
۴٫ «دولت تدبیر و امید خود را در همه زمینهها پاسخگوی مردم میداند و این را جزو وظایف خود میداند.»
«اساساً اولین شرط دولت شایسته و کارآمد در کنار شفافیت پاسخگویی است؛ دولت باید ضمن شفافیت در همه امور به مردم پاسخگو باشد.»
۵٫ «باید با شفافیت با مردم حرف زد، باید آمارها دقیق باشد.»
«دولت تدبیر از تهمت و تخریب پرهیز خواهد کرد.»
«با تشکیل دولت تدبیر و راستگویان دولت شایستهسالاری را در کشور حاکم کرده و اخلاق محمدی(ص) را به کشور بر میگردانیم.»
«در دولت تدبیر و امید، اقتصاد ایران و اخلاق در این سرزمین احیا خواهد شد؛ چون باید دروغ و دورویی از این سرزمین رخت بربندد.»
۶٫ «ما در دولت تدبیر و امید به دنبال ایجاد برابری هستیم و اعتقاد داریم همه و همه در ایران اسلامی برادر و برابر هستند.»
«من عزت و غرور ملی ایرانیان را بازخواهم گرداند.»
«به بداخلاقیهای سیاسی پایان میدهم.»
«دولت آینده دولت ادب و اخلاق خواهد بود و این برای دولت تدبیر یک اصل است.»
«بنده شیوه تخریب را نمیپسندم و حاضر نیستم رقیبم را تخریب کنم.»
«طی سالهای اخیر خیلیها را منزوی کردند خیلی از اساتید را به خاطر اینکه به فلانی رأی داده است را کنار گذاشتند در حالی که باید دست تمام افرادی را که پای صندوق رأی رفتند را بوسید.»
«در هشت سال اخیر افرادی منزوی شدند بدین خاطر که به رقیب رأی دادند. اگر میخواهیم ما را به عنوان جمهوری بشناسند و ببینند باید همه مردم در انتخابات یکسان تلقی شوند.»
«رئیسجمهور باید بداند که بحث رقابتها مربوط به قبل از انتخابات است. همه حرفها و جناحبندیها مربوط به فضای قبل از انتخابات است، زمانی که رئیسجمهور مشخص شد باید بین حامیانش و آن کسی که حامی رقیبش بوده رئیسجمهور به عدالت رفتار کند.»
«در دولت من… هرگز به کسی توهین نخواهد شد.»