یادداشت‌ها

جریانی که این روزها تلاش پردامنه‌ای برای فروکاستن جنبش ایمانیِ ضد استکبار به بازی سیاسی ایران-ترامپ می‌کند، چندان مخاصمه‌ای با امریکای مستکبر ندارد؛ گواه این ادعا، تاریخ است‌.

پیش‌قراولان این جریان، امریکا را قابل اعتماد و واجد احترام می‌دانند مشروط بر آن‌که حاکمانش این‌قدرها رو بازی نکنند.

تقلیل ددمنشی رژیم امریکا به دیوخویی شخصِ رئیس آن دولت، ایجاد انحراف در  خط اصیل مبارزه با استکبار  است؛ دیوصفتی ترامپ محل مناقشه نیست، اما علم کردن بیش از حدش برای لاپوشانی خوی استکباری امریکا چرا.

میدان‌داری نخبگان جریان سازش در ترامپ‌ستیزی، نباید ابتکار عمل مبارزه‌ را به آنان واگذار کند. مراقب کج کردن این راه باید بود. امروز منافع جریانی وادارشان کرده چنین باشند، فردا هم شاید حکم دیگری به میان آید؛ کما این‌که تشجیع و گستاخی کنونی امریکا دستاورد قدم زدن‌ها و لبخندهای همین ترامپ‌ستیزان به روی امریکاست‌.

 حجت الاسلام سید عباس موسویان، عضو شورای فقهی بانک مرکزی و رییس کمیته‌ی طرح تحول نظام بانکی در یک مناظره گفته است که «بنده معتقدم خلق پول اشکال شرعی ندارد به دو شرط؛ شرط اول این‌که خلق پول قابل مدیریت باشد و شرط دوم این است که منافع خلق پول به جامعه برسد. از جهت شرعی مدل‌های مختلفی برای خلق پول وجود دارد که می‌توان با روش‌های مختلفی خلق پول را به نفع جامعه تمام کرد، مثل این‌که مالیات‌های قابل توجهی بر روی خلق پول بانک‌ها در نظر گرفته شود و یا روش‌های دیگری که قابل بحث است.» +

بی‌جهت نیست که مسئله‌ی «بانکداری و ربا» تا کنون روی حل شدن نداشته و این‌طور که مشخص است من‌بعد هم نخواهد داشت. وقتی کسی که در کرسی فقاهت نظام بانکی کشور نشسته و عنان طرح تحول نظام بانکی را هم در دست دارد، به این قشنگی حکم حلیت «ربای اکبر» را صادر می‌کند و بر آن ربا قصد وضع مالیات هم دارد، باید هم هیچ امیدی به تحقق «بانکداری بدون ربا» نداشته باشیم.

«خلق پول» یعنی ربای سازمان‌یافته‌ی بانکی. خلق پول کاری که می‌کند این است که از ارزش کل پول موجود در جامعه کم می‌کند و آن را سخاوتمندانه تقدیم بانک می‌کند، بدون آن‌که آن پول اولیه هم مال بانک باشد.

چطور ممکن است منافع خلق پول بتواند به جامعه برسد؟ آیا اخذ مالیات از ربای سازمان‌یافته، رساندن نفع خلق پول به جامعه است یا شراکت دولت در سود ربا؟