یادداشت‌ها

 حجت الاسلام سید عباس موسویان، عضو شورای فقهی بانک مرکزی و رییس کمیته‌ی طرح تحول نظام بانکی در یک مناظره گفته است که «بنده معتقدم خلق پول اشکال شرعی ندارد به دو شرط؛ شرط اول این‌که خلق پول قابل مدیریت باشد و شرط دوم این است که منافع خلق پول به جامعه برسد. از جهت شرعی مدل‌های مختلفی برای خلق پول وجود دارد که می‌توان با روش‌های مختلفی خلق پول را به نفع جامعه تمام کرد، مثل این‌که مالیات‌های قابل توجهی بر روی خلق پول بانک‌ها در نظر گرفته شود و یا روش‌های دیگری که قابل بحث است.» +

بی‌جهت نیست که مسئله‌ی «بانکداری و ربا» تا کنون روی حل شدن نداشته و این‌طور که مشخص است من‌بعد هم نخواهد داشت. وقتی کسی که در کرسی فقاهت نظام بانکی کشور نشسته و عنان طرح تحول نظام بانکی را هم در دست دارد، به این قشنگی حکم حلیت «ربای اکبر» را صادر می‌کند و بر آن ربا قصد وضع مالیات هم دارد، باید هم هیچ امیدی به تحقق «بانکداری بدون ربا» نداشته باشیم.

«خلق پول» یعنی ربای سازمان‌یافته‌ی بانکی. خلق پول کاری که می‌کند این است که از ارزش کل پول موجود در جامعه کم می‌کند و آن را سخاوتمندانه تقدیم بانک می‌کند، بدون آن‌که آن پول اولیه هم مال بانک باشد.

چطور ممکن است منافع خلق پول بتواند به جامعه برسد؟ آیا اخذ مالیات از ربای سازمان‌یافته، رساندن نفع خلق پول به جامعه است یا شراکت دولت در سود ربا؟