یادداشت‌ها

در هفته ها و روزهای اخیر، طرح های رنگارنگی از سوی عده ای معلوم الحال، در عرصه ی سیاسی جامعه با عناوینی چون: طرح "وحدت ملی"، "آشتی ملی"، "برون رفت از بحران"(!!!)، "برون رفت از وضعیت کنونی"، "میانجی گری شخصیت ها" و ... مطرح گردیده که از چند جنبه قابل بررسی است.

یکم، طرح کنندگان: طرح کنندگان این پروژه ها، همگی از شکست خوردگان از ملت در انتخابات و یا از رفوزه شدگان فتنه ی اخیر هستند. کسانی که یا خود، از عوامل فتنه بودند و یا از کسانی اند که سکوت و خطاب نابجایشان به یاری فتنه شتافت.

در این میان آن که بیش از همه توجه جامعه را به خود جلب کرده است، شخصی است که تنها سه روز مانده به انتخابات، در اقدامی تامل برانگیز با نگارش نامه ای سرگشاده و غیر مودبانه و بدون سلام، به رهبر معظم انقلاب اسلامی - که یقیناً مخاطبین آن کسانی غیر از رهبری بودند - با به اشتباه گرفتن مصلحت شخصی و خانوادگی، به جای مصلحت نظام و مردم، رهبری را تهدید به اغتشاش و آشوب می نماید و آتش افروز عرصه ی انتخابات می شود. او پس از فروکش کردن اغتشاشات و فرونشستن غبار فتنه، با ایراد نظرات شخصی خود از مهم ترین تریبون نظام و با بحرانی خواندن وضعیت آرام جامعه، علاوه بر آن که تحسین دشمنان را برمی انگیزد، موجب شعله ور شدن دوباره ی آتش فرونشسته ی فتنه می شود.

او که از تشخیص مصلحت ها این گونه عاجز است و هنوز با اتخاذ مواضه دوگانه در صدد آن است تا هم شریک دزد باشد و هم رفیق قافله، و به ادعای خود از اداره ی خانواده اش ناتوان است، چگونه خود را لایق آن می یابد که برای ملت شریف ایران و نظام جمهوری اسلامی، نسخه بپیچد؟!

ما را به خیر تو امید نیست، شر مرسان

دوم، انگیزه: انگیزه ی ارائه ی این طرح ها پرسشی است که دست یازیدن به پاسخ آن زیاد مشکل نیست. این طرح ها اقل کم می توانند سه هدف عمده را دنبال کنند.

نخست آن که این طرح ها را می تاوان در راستای استراتژی "فرار به جلو" دانست. پس از ناکامی سران فتنه از رسیدن به اهداف خود یعنی کودتا علیه رای ملت و علیه نظام، این طرح ها برای اخلال در برابر اجرای عدالت و فرار فتنه انگیزان از محاکمه و به جای آن منت نهادن خائنین بر ملت و نظام، طرح شده است.

گام بعدی ترمیم وجهه ی تخریب شده ی جریان فتنه در برابر ملت و جلوگیری از ریزش بدنه ی اجتماعی اصلاحات است. همان گونه که گفته شد این طرح در صدد آن است تا با منت نهادن بر ملت، جریان عامل فقتنه را از خیانت ها و جنایت هایش تبرئه کرده و دوباره به یارگیری اقدام کند.

و گام نهایی، فراهم نمودن امکان و زمینه ی بازگشت به قدرت جریان فتنه است. در این مرحله، طرح به دنبال آن است که با در رودربایستی قرار دادن نظام در برابر سران آشوب، موجبات رفع اتهامات و تایید دوباره ی صلاحیت آن ها و نهایتاً امکان حضور دوباره ی فتنه انگیزان، در قدرت را فراهم کند.

سوم، مخاطب سنجی: از عجایب این طرح ها آن است که جای متهم و شاکی در آن ها عوض شده است. در این پروژه ها که ارائه کنندگانشان، آن را برای نظام ارائه کرده اند، سعی شده است تا صورت مسائل، واژگونه جلوه داده شوند. آن چه از ظاهر نام این طرح ها بر می آید آن است که این ها برای ایجاد وحدت و آشتی ملی (!!!) ارائه شده اند؛ اماجالب آن جاست که چنین طرح هایی به جای آن که به وحدت شکنان و قهرکنندگان از ملت و پناهندگان به بیگانگان عرضه شودند، به نظام ارائه شده اند.

اگر طرح کنندگان این مسائل، حقیقتاً در پی دست یابی به وحدت هستند - گرچه ملت ایران همانند گذشته یکپارچه و متحد است - لکن اگر می خواهند تا آشوب طلبان که عده ای بسیار قلیل اند به خیل عظیم ملت ایران بپیوندند، این طرح ها را می بایست به جریان فتنه ارائه کنند تا ملت شریف ایران در صورت پذیرش اشتباهات از سوی فتنه انگیزان و کنار گذاشتن توهمات خود ساخته شان و البته پس از اجرای عدالت، آنان را در جمع خود بپذیرند.

این طرح ها به آن دلیل به نظام عرضه شده است تا علاوه بر نیل به اهداف ذکر شده در بندهای بالا، با تعویض جی متهم و شاکی، چهره ای مظلوم از جریان فتنه ترسیم نموده و هم تلویحاً ادعاهای کذایی و توهمات مالیخولیایی خود را از این طریق، حقیقت جلوه دهند.

چهارم، چرایی: چه علتی باعث آن شده است که کسانی احساس کنند نیاز به طرح چنین مسائلی است؟ اصلاْ آیا اختلافی درون ملت وجود دارد که اینان در پی ایجاد وحدت هستند و یا بحران و وضعیت خاصی در جامعه حاکم است که در پی برون رفت از آن برآمده اند؟

فارغ از این که ارائه ی طرح هایی این چنین، از اساس اشتباه و غیر لازم است؛ اما باید گفت حتی در صورت احساس نیاز به وحدت و برون رفت از وضعیتی، وقتی رهبری و قانون فصل الخطاب اند، این گونه طرح ها چه محلی از اعراب می توانند داشته باشند؟ آیا عدم پایبندی عده ای به قانون و تخطی از رکن رکین ولایت، موجب پیدایش فتنه ی اخیر نشده است؟ آیا ظرفیت های موجود، جواب گو و حلال مشکلات نبوده اند که به دنبال راهکاری خارج از مناسبات جامعه رفته اند؟

ارائه ی طرح هایی از این قبیل در صدد دست یابی به و حدت و آشتی ملی و ... نیستند بلکه آنان در صدد برآمده اند تا با طرح چنین مسائلی از رهبری و قانون عبور کرده و بدعت دیگری را باب نمایند.

و مکروا مکر الله، ان الله خیر الماکرین