💠 دنبال راه باشیم
«این خجلت و شرمندگی نظام از بیکاری جوان، از خجلت خود آن جوان در داخل خانه بیشتر است؛ این را شما بدانید. بنده خودم وقتی‌که به فکر این جوان بیکار می‌افتم [شرمنده میشوم]. در بعضی از شهرستان‌ها بیکاری بالا است. البتّه ما نرخ یا به‌اصطلاح درصد بیکاری را یک‌مقداری معیّن میکنیم؛ حالا دوازده درصد یا ده درصد -همین‌که حالا گفته میشود- لکن این میانگین است. وقتی انسان این را میبیند شرمنده میشود؛ یعنی شرمندگی بنده‌ی حقیر از ملاحظه‌ی این آمار و مطالعه‌ی این حقیقت، از شرمندگی آن جوانی که بیکار میرود خانه و دستش چیزی نیست، کمتر نیست، بلکه بیشتر است؛ این را باید برطرف بکنیم.»
این را رهبر معظم انقلاب در دیدار با نمایندگان مجلس جدید فرموده‌اند. کاری با آن‌چه گفته‌اند و مشخصا کاری با خودِ مساله‌ی اشتغال هم ندارم. آن‌چه مد نظر از آوردن این قسم کلام ایشان است، آوردن شاهد مثالی است برای آن‌چه بارها گفته‌ایم و شنیده نشده: اولویات حزب‌الله با اولویت‌های رهبری فرسنگ‌ها فاصله دارد.
آن‌چه رهبری معظم از جبهه‌ی نیروهای انقلاب در راهبری انقلاب اسلامی انتظار دارد، هرگز این نیست که اکنون ما دچار آن شده‌ایم. هیچ‌گاه ایشان مسائل سیاسی و جناحی را مساله اصلی کشور ندانسته‌اند و همواره دعوت ایشان به اصلی و فرعی کردن مسائل و پی‌گیری مسائل اصلیِ نظام بوده است و مع الاسف اغلب مساعی حزب‌الله در همین سیاسی‌بازی و سیاستزدگی و مسائل فرعی به تحلیل میرود. حزب‌الله به امر اجتماعی، فرهنگی و یا اقتصادی و یا هر اولویت دیگر، ورود چندانی ندارد و اندک ورودش هم اغلب سیاست‌زده و در راستای جناح‌بازی و تحزب و قبیله‌گرایی است.
آن‌چه بنیان‌های اجتماعی و تربیتی جامعه را شکل می‌دهد، مجموع عواملی است که در زندگی مردم ملموس است و هر آن، کارشان با آن‌هاست و دقیقاً آن‌چه جبهه انقلاب نسبت به آن کم توجه است هم همین امور است. ما در ناکجاآباد سیاست‌زگی سرگرم دعواهایی شده‌ایم که نه به درد دنیای مردم می‌خورد و نه چندان به درد آخرتشان. راه گم شده است. دنبال راه باشیم.
