یادداشت‌ها

حمله‌ی تروریستی دیشب به مردم بی‌گناه شهر نیس در فرانسه همزمان با سالروز جشن ملی فرانسویان حدود 50 کشته و چندین زخمی داشته است.

این اقدام اگرچه دردآور و وحشیانه است، اما قواره‌ی آن، بسیار بسیار کوچکتر از اقدامات مخوف و سازمان‌یافته‌ای است که «سازمان مجاهدین خلق» علیه مردم ایران انجام داده‌اند. همان سازمان تروری که سران و اعضایش نه تنها اجازه‌ی اقامت در فرانسه دارند، حتی چند روز قبل هم به صورتی آزاد و رسمی میتینگی چند روزه در آن کشور برگزار کردند و دولت فرانسه نیز هیچ منعی برای آنان قایل نشد.

اگر جمهوری اسلامی –بر فرض محال- برای تروریست‌هایی که دیشب در فرانسه عملیات کشتار راه انداختند، اجازه‌ی اقامت صادر می‌نمود و به آنان اجازه‌ی برگزاری میتینگ می‌داد، امروز چه بر سر ایران می‌آوردند؟ با این همه، وزارت امور خارجه‌ی ما با تاخیری چند روزه تنها به احضار سفیر فرانسه در تهران و اعلام اعتراض جمهوری اسلامی به همایش سازمان منافقین در فرانسه بسنده کرد.

البته از وزارت خارجه و دولتی که پیش پای قاتل فرانسوی صدها ایرانی و مجرم ردیف اول پرونده‌ی خون‌های آلوده که به مرگ و آلودگی شمار بسیاری از هم‌وطنان ما به ایدز و هپاتیت منجر شده است، فرش قرمز پهن کردند و او را به ایران آوردند، دیگر انتظاری نیست که جز این اقدامِ ظاهری در برابر این وحشیتِ فرانسه در همراهیِ علنی با سازمان ترور،کار دیگر هم بکنند. 

اما فرانسه که خود دولتی تروریستی است و از حامیان همیشگی کشتار و تروریسم در جهان؛ امروز فقط سر سوزنی از آن‌چه بر سر جهان آورده است را دارد می‌چشد. سایه‌ی شومی که چندین سال است فرانسه و امثال او، بر سر مردم بیچاره‌ی سوریه و عراق گسترده‌‌اند، -و خیال می‌کنند تروریست‌پروری اقدامی است که تبعاتش فقط در آن سوی مرزهایشان باقی خواهد ماند- امروز گریبان‌گیرشان شده و ماری که در آستین پرورده‌اند، به جان خودشان هم افتاده است.

اگر چه از این دژخیمِ فریب‌کار، هیچ هم بعید نیست که بعدها مشخص شود این بازی با جان مردم، حتی با جان شهروندان فرانسوی، تنها وجه‌المصالحه‌ای بیش نیست که جایی برای چکمه‌های خونینشان باز کنند و جهان را بیشتر و بیشتر، در خون بی‌گناهان فرو برند.