💠 رفتار انتخاباتی حزبالله؛ آنچه هست، آنچه باید باشد
چند سالی است که کنشِ انتخاباتی نیروهای انقلاب -به تبعِ تنزل انقلابیگری به سیاستزدگی- و با رسوبِ نگرش تهدیدمحورِ قبیلهای در ذهن و گفتمان حزباللهیها، دچار آسیب جدی شده و فرصت جمهوریت را به قربانگاه تهدیدمسلکان سپرده است.
درکی که اکنون جمع بزرگی از نیروهای انقلاب از انقلابیگری و مشخصاً از فرآیند انتخابات دارند، نحوی دو قطبیانگاری و تفسیر دو قبیلهای از مسائل است که در آن برای کوتاه کردن تهدیدی که از سوی قبیلهی دست چپی برای انقلاب تصور میشود، باید تن به قمار قبیلهی دست راستی داد. این نگاه سیاستزده، نهایتاً به این میانجامد که تلاشهای انتخاباتی حزبالله، صرف رایآوریِ لیستی گردد که سران قبایل دستراستی سیاههاش کردهاند. این رفتار پادگانیزه، همهی فضائل جمهوریت را به باد میدهد و آن را از فرصتی بزرگ به تهدیدی بدل میکند که سال به سال باید از سر گذراند.
به عبارتی دیگر فرایند انتخابات درحال حاضر، به صحنهی کشمکشهای سیاسیِ دو قبیلهای تبدیل شده و حزبالله به جای گشودن جبههای جدید در این عرصه و نجات جمهوریت، خود را در یک سوی این صحنه درگیر کرده است و تبدیل به پیادهنظامِ پدرخواندگانِ حزبی و جناحیای شده که جز در فکر تامین منافع شخصی و جریانی نیستند. همهی عزم حزبالله ماهها قبل از مواعد انتخابات پای قماری جزم میشود که پدرخواندگان به دلخواه خود، آن را چیدهاند و این میشود که روزگارِ مملکت، اینی میشود که هست.
آنچه سالهاست انقلاب به آن دچار شده تبدیل صحنهی جمهوریت به کشمکشگاهِ جناحی و وزنکشی حزبی است. اما باید تلاش جمعی حزبالله بر این دایر شود که برآیند تلاشها، آنچه اساس گفتمان انقلاب اسلامی در عرصهی جمهوریت است را به ظهور برساند. انتخابات باید عرصهی به ثمر نشاندن آرمانهای انقلاب و فصل چیدن میوهی جمهوریت نظام باشد.
اگر مصداقاً بخواهیم بحث کنیم این میشود که باید تلاشهای جمعی حزبالله اقلاً دو نتیجهی عمده در بر داشته باشد:
یک. بسترسازیِ گفتمانی و شکلدهیِ نظام مطالبهی فراگیرِ مردمی، که سمت و سوی انتخابات را به مسیری هدایت نماید که کاندیداهای حاضر، مجبور شوند در نزدیکترین پارادایم به گفتمان انقلاب تنفس کنند و برنامهها و وعدههایشان را در ریلِ انقلابیگری حرکت دهند.
و دو. بردن فرآیند انتخابات به سمتی که به جای قالب کردن لیستهای تصنعی و برآمدهی از زد و بند، اصلحها را به میدان بکشاند، اقبال مردم را جلبش کند و امکان انتخاب شدنشان را تقویت نماید.
چنین روندی علاوه از آن که جمهوریتِ گرفتار در گرداب تهدیدمحوری را نجات میدهد و انتخابات را از پادگانیزه شدن میرهاند، امکان ظهور حقیقی جمهوریت و بروز فضائل ملت را فراهم میآورد و حضور شایستگان در مناصب اجرایی و تصمیمگیری نظام را موجب میشود و انتخابات را فرصتی بزرگ برای رشد و تعمیق اهداف و گفتمان انقلاب در جامعه میگرداند.