آن ها که زباله دان تاریخ را به پیوستن به ملت ترجیح دادند
از امروز باید نام موسوی، کروبی، خاتمی و امثالشان را در کنار نام بنی صدرها و رجوی ها نوشت. در کنار آن هایی که خود را از صف امت و امامت، کنار کشیدند و به مقابله با آنان برخاستند. خائنانی که تاریخ، نام آن ها را نیز، برای عبرت آیندگان ثبت خواهد نمود، اما با ننگ و بدنامی.
از این پس، در فرهنگ های واژگان، در ذیل واژه ی دیکتاتور و پس از نام هیتلرها و صدام ها و...، باید فصل جدیدی گشود با عنوان "دیکتاتوران فسقلی" و با نام هایی چون موسوی و کروبی و خاتمی، آن صفحات را آذین بست. دیکتاتورانی که – در بزرگی و زورمندی - حتی به گرد پای صدام هم نمی رسند و ملت آزاده ی ایران، چه بلایی که بر سر او نیاورد. و چه ذلتی انتظارشان را خواهد کشید. آن ها که چون دستمالی کثیف، در دستان نجس و خون آلود مستکبران و جلادان انسان ها بودند. اما کیست که نداند دستمال ها هم تاریخ مصرف دارند و آخرسر به جایگاه ابدی خود، یعنی زباله دان خواهند پیوست. دستمال هایی که نخواستند، خود را در اقیانوس بی کران و زلال ملت شستشو دهند و خود را با دست دشمنان بیگانه و شغال صفت، تقدیم زباله دان نمودند.
تاریخ برای چنین کسان ناکسی که برای تجدید عهد با امامت و برای فریاد زدن آرمان های انقلاب اسلامی به همراه امت، به این خیل عظیم نپیوستند و سودای صف دیگری در سر پروراندند، جز ذلت و خواری را ننگاشته است. آنان که با نیرنگ، در پس نقاب خط امام(ره) و انقلابی گری، دست بیعت با مترودین امام فشردند و پیمان دوستی با ملحدان و ترورسیت ها بستند و دست بر کاسه ی استکبار بردند، چنان سیلی محکمی از ملت، خواهند خورد که دیگر هیچ بی سر و پایی جرات چنین رفتار نفاق آلودی را در سر نپروراند.
این دیکاتوران فسقلی، تنها و تنها دو راه در پیش روی خود خواهند داشت و راه سوم را خود، بر روی خویش بسته اند.
راه اول را هیلتر برای خود برگزید. این همان راهی است که امام عزیز (ره)، آن را برای صدام، راه بسیار عزت مندانه تر و مردانه تری می دانست. انتحار و خودکشی بهترین راهی است که آن ها می توانند برای خود برگزینند. گر چه آن ها هم اکنون هم عروسکان خیمه شب بازی بی جانی در دست اغیار هستند که کم از مردگان ندارند.
اما راه دوم، که ظاهراً پسند این ها بوده است، راه بنی صدر است: فرار در هیئت زنانگی. "کمپین مردان با حجاب" به زودی پذیرای این نامردان خواهد بود.
گذشته از سرنوشت خفت بار این عناصر بی اراده، اما خواست ملت انقلابی و متحد و یک پارچه ی ایران اسلامی، از دستگاه محترم قضا هم آن است که اینان را هر چه سریع تر از دخمه هایشان که چونان صدام، در آن خزیده اند، بیرون کشند و به دست عدالت بسپارند.
