یادداشت‌ها

همگرایی جبهه‌ی مقاومت با امثال روسیه در حکم اضطراری تاکتیکی است. و این‌که بر اثر ضرورت‌های میدان سیاسی، بخشی از ماموریت به امثال روسیه محول شده، ایرادی ندارد؛ اما این مساله نباید فراموشمان شود که از آن‌چه آن‌ها دنبالش هستند تا آن‌چه که ما در نظر داریم، فرسنگ‌ها فاصله است. جبهه‌ی مقاومت در درازمدت باید تاکتیک همگرایی با امثال روسیه و چین را به نفع گستردن سنگرهای مقاومت در بنیان‌های ایدئولوژیک ترک کند.

مقاومت برای ما تاکتیک نیست، یک ایدئولوژی است و با حیات و ممات ما گره خورده است. باید به فکر تثبیت و تقویت مقاومت بومی و جوشیده از درون بود و بار اصلی را بر روی دوش پابرهنگان و فرزندان امم گذاشت. ما دنبال مقاومتی خستگی‌ناپذیر هستیم و در پی بر هم زدنِ نظمی که در آن دست برتر از آنِ  زر و زور و اهل رذالت است. ما دنبال این هستیم که اعتبارات دنیای مادی را بی‌اعتبار کنیم و مقاومت را به سمتی بکشانیم که پیروزی را، با عده و لجستیک و تکنولوژی سلاح، بیگانه کنیم. ما دنبال مقاومتی ایمانی و نامتقارن هستیم. می‌خواهیم میدان نبرد را از صحنه‌ی توازن دو قوه‌ی جنگی، به صحنه‌ی تقابل حق با مظاهر باطل بدل کنیم.

ما مقاومت را طعمه‌ای برای معامله در جبهات دیگر نمی‌دانیم. مقاومت را سنگری برای دفاع از عزت و شرف و موجودیتمان می‌دانیم و این قابل تنازل نیست. مقاومت باید میوه‌اش را در میدان جنگ و روی زمینِ خودش بچیند و نه در میدان سیاست. هر حرفی که ما را به ترک مقاومت و رفتن به سمت مذاکره و سیاست‌ورزی دعوت کند، قطعاً خلاف مسیر اصولی مقاومت است. ما نباید فراموش کنیم که حیات و ممات ما در گرو مقاومت ماست و مستضعفان برای رهایی از سلطه‌ی استکبار، راهی جز این مبارزه‌ی بی‌پایان ندارند.

***

بیانیه‌ی سه‌جانبه‌ی ایران، روسیه و ترکیه + متنی ضد مقاومت است. این بیانیه نشان می‌دهد جریان مقاومت سوریه در دراز مدت، اگر نتواند در مولفه‌های تعیین کننده‌ی قدرتش، به تغییر دست یابد، به سمت مذاکره و میدان سیاست کشیده خواهد شد.

این بیانیه، نگاهی تماماً تاکتیکی به مساله‌ی مقاومت دارد. باید این بیانیه را زنگ خطری برای احتمال هضم شدن مقاومت در هاضمه‌ی قدرت سیاسی قلمداد کنیم و هر چه سریع‌تر به فکر چاره‌ای باشیم تا مقاومت را از افتادن در مسیری که به تاکتیک شدگی مقاومت می‌انجامد، نجات دهیم.