💠 مجلسی که در ذیل امور هم نیست
اگر مجلس به جای سربرآوردن از «تَکرار»های سران قبایل و لیست‌های پادگانی راستی و چپی، از دل توده‌های مردم رنج‌دیده و از میان پابرهنگان می‌جوشید، سنگینی تکلیفی که بر دوش گرفته است را می‌فهمید. اصلاً مجلسی که برآیندِ آرای گله‌ای و سرسپرده‌ی پدرخواندگان سیاسی است، نمی‌تواند هم عهده‌دار مسئولیت‌هایش باشد.
درب مجلسی که هیچ وقت نفهمید درد این ملت چیست خیلی قبل‌تر از آنکه در این وانفسای روزگار و بلبشوی اقتصادی به فکر مرخصی دو هفته‌ای بیفتد باید گِل گرفته می‌شد. آن وقت مردم می‌دانستند امیدی به جنبندگانی که بر صندلی‌های مجلس می‌نشینند ندارند و هیچ پناهی، و هیچ وکیلی که دادشان را بستاند و مسئولین را به سبب بی‌کفایتیشان کشان کشان بیاورد پای میز استیضاح و استنطاقشان کند. مجلسی که از اولش تعطیل بوده است، به چه درد می‌خورد؟
کجاست مجلسی که در رأس امور و عصاره‌ی فضایل ملت است؟ و کجاست نماینده‌ای که وکیل رعیت باشد و حالی‌اش که درد چیست؟
کجاست سیدحسن مدرس؟ کجاست مصطفی چمران؟ کجاست عبدالحمید دیالمه؟ حسین آیت؟ و محمد منتظری؟ کجاست رحمان استکی، سیدمحمدباقر حسینی، سیدرضا پاک‌نژاد، علیرضا چراغ‌زاده، غلامحسین حقانی، محمدعلی حیدری، سیدمحمدتقی حسینی طباطبائی، عباس حیدری، سیدشمس‌الدین حسینی نائینی، سیدمحمدکاظم دانش، علی‌اکبر دهقان، غلامرضا دانش آشتیانی، سیدفخرالدین رحیمی، جواد شرافت، میربهزاد شهریاری، محمدحسین صادقی، قاسم صادقی، سیدنورالله طباطبایی‌نژاد، حسن طیبی، سیف‌الله عبدالکریمی، عبدالوهاب قاسمی، عمادالدین کریمی، عباسعلی ناطق نوری، مهدی نصیری لاری و علی هاشمی سنجانی؟ کجاست مجتبی استکی، محمدتقی بشارت، محمدمهدی ربانی املشی، سیدرضا کامیاب؟ مهدی شاه‌آبادی کجاست؟ کجایند امثال ابوالقاسم داوود الموسوی، نورالدین رحیمی، ابوالقاسم رزاقی، غلامرضا سلطانی، سیدحسن شاهچراغی، محمد کلاته‌ای، علی معرفی‌زاده، مهدی یعقوبی؟
