💠 شوراهای اسلامی، مظهر جمهوریتِ حداکثری
امام جمهوریت را آنچنان باور داشت که در همان ماههای نخست پیروزی و به فاصلهی کمتر از یک ماه از همهپرسی جمهوری اسلامی، که طبعا همه چیز به هم ریخته بوده است و هنوز ساختار کلی نظام و قانون اساسی هم شکل نگرفته بود، در نامهای* به شورای انقلاب، بیدرنگ تدوین آیین نامهی اجرایی شوراها برای ادارهی امور محلی شهر و روستا را خواستار میشوند. ایشان در این نامه «استقرار حکومت مردمی در ایران و حاکمیت مردم بر سرنوشت خویش» را ضرورتِ جمهوری اسلامی برشمردهاند و مشخص است که اطالهی وقت را برای استقرار هر چه زودترِ این ضرورت جایز نمیدانستهاند.
امام آنچنان جمهوریت را باور داشت که اسلامیت را؛ و هماره اسقترار اسلامیت نظام را از مسیر جمهوریت دنبال میکرد. همچنان که برای همهپرسی دربارهی نظام سیاسی آینده، اصرار داشت و این در هیچ انقلابی سابقه نداشته است که پس از پیروزی برای تعیین نظام آیندهی سیاسی، به آرای تک تک افراد ملت رجوع شود. امام مردم را باور داشت و هیچگاه نگاهی تشریفاتی و یا از سر اضطرار به آنان نداشت. جمهوریت را ضرورتی برای اسلامیت میدانست و اصرار داشت که گسترهی این جمهوریت، در حداکثر ممکن باشد.
شوراهای اسلامی شهر و روستا، از مظاهر این حداکثری بودن جمهوریت در نظام ماست، اگرچه گاه منتخبین مردم در این شوراها، به وظیفهی خود آنچنان که باید صحیح عمل نکرده باشند و یا خیانتی نیز به مردم که صاحبان اصلی جمهوری اسلامی هستند روا بدارند.
نمایندگان مردم در شوراهای اسلامی باید توجه داشته باشند که هیچ شانی جز خدمتگذاری و ادای وظیفه به ولینعمتانشان ندارند و اگر نتوانند از عهدهی خدمتی که به عهده گرفتهاند برآیند، یا اگر درهایشان را به روی مردم ببندند و یا به جای نشست و برخاست با ضعفا و فقرا با اغنیا و صاحبان زر و زور و کسانی که دنبال تکاثرند بنشینند و برخیزند، و یا در برابر تضییع حقوق موکلینشان سکوت کنند، خائن به امری هستند که برای آن رای گرفتهاند. و چه برسد به اینکه بخواهند در این منصب به بیتالمال و منافع عمومی مردم هم دستی دراز کنند و نفع خودشان را وسیلهی اضرار مردم قرار دهند.
پینوشت:
*. «بسم اللَّه الرحمن الرحیم
شورای انقلاب اسلامی
در جهت استقرار حکومت مردمی در ایران و حاکمیت مردم بر سرنوشت خویش، که از ضرورتهای جمهوری اسلامی است، لازم میدانم بیدرنگ به تهیه آیین نامه اجرایی شوراها برای اداره امور محلی شهر و روستا در سراسر ایران اقدام، و پس از تصویب به دولت ابلاغ نمایید تا دولت بلافاصله به مرحله اجرا درآورد.
روح اللَّه الموسوی الخمینی، 9 اردیبهشت 1358»