یادداشت‌ها

دیروز در مسیر راهپیمایی قدس در تبریز، با آقای دکتر پزشکیان روبرو درآمدیم. پیش رفتم و از ایشان پرسیدم چرا برای تعلیق حکم قطعی پرونده‌ی فساد شورا و شهرداری، از جایگاهتان در مجلس سوء استفاده کرده‌اید؟ اصلا شما به چه حقی از آن کمیسیون خاص در مجلس در حمایت از مفسدان نامه گرفته‌اید و به رئیس قوه قضائیه دادید؟ شما وکیل مردمید یا وکیل مفسدان؟ و ایشان در جوابم گفتند: «من کار خلاف قانون نکرده‌ام.»

گفتم جنابعالی در پرونده اعمال نفوذ کرده‌اید و از جایگاهتان در مجلس به نفع فساد، سوء استفاده نموده‌اید. در جوابم گفتند: «این نظر توست.» و جواب دادم اتفاقاً چون نظر من این است باید جواب کارتان را بدهید. شما مگر نماینده ما نیستید؟ خودتان چه جایگاهی داشتید اگر  نماینده‌ی ما نبودید؟ شما اسمتان رویتان است: «نماینده‌ی مردم در مجلس»، باید نظر من را اعمال کنید نه نظر خودتان یا جناحتان را. شما وکیل منید نه وکیل قبیله‌ی خودتان. شما رفته‌اید و با مفسدان در لابی‌های مجلس دست به دست هم داده‌اید و گشته‌اید و آخرسر از کمیسیونی خاص به رئیس قوه قضائیه نامه نوشته‌اید که جلوی اجرای حکم مفسدان را بگیرید. چه جوابی دارید؟ گفت: «نه من و نه قوه‌ی قضائیه، هیچ‌کداممان کار خلافی نکرده‌ایم، اتفاقاً این تویی که داری حرف خلاف می‌زنی. در این مسئله طبق ماده 477 عمل شده است».

گفتم در ماده 477 آمده اگر حکم دادکاه «خلاف بیّن شرع» باشد، رئیس قوه قضائیه دستور تعلیق حکم و اعاده دادرسی می‌دهد، ولی این وسط جنابعالی با نامه‌ای که از آن کمیسیون خاص در مجلس گرفته‌اید، در پرونده اعمال نفوذ کرده‌اید و جلوی اجرای آن حکم محکومیت نیم‌بندی را گرفته‌اید. اگر پای شما و آن نامه‌ی مجلس به این پرونده باز نمی‌شد، باز چنین اتفاقی می‌افتاد و اجرای حکم دادگاه متوقف می‌شد؟ شما متأسفانه جایگاه نمایندکی مردم را فدای منافع مفسدان و منافع جناحی‌تان کرده‌اید. آخرسر گفتند: «هر کس از من درخواست کند، من مثل همان نامه را برایش می‌گیرم و پی‌گیرش می‌شوم». گفتم اسم کارتان «اعمال نفوذ»‌ است و خلاف؛ اما گذشته از این‌ها، شما روی این حرفتان هم نخواهید ایستاد. اما ایشان قول دادند برای هر پرونده‌ی دیگری که رأی قطعی برای آن صادر شده، مثل همان نامه را از آن کمیسیون خاص بگیرند و همان‌جور مجدانه از جایگاهی که در مجلس دارند، پی‌گیر توقف حکم دادگاه باشند.

اکنون جناب آقای دکتر پزشکیان در وهله‌ی اول، برای پرونده‌ی حمید شیرازی، عدالتخواه تبریزی که به خاطر افشای حقوق‌ نجومی رئیس دانشگاه علوم پزشکی تبریز محکوم شده و برای محکومیت 4 عدالتخواه شیرازی، لطفاً نامه‌ای مثل آن نامه بگیرند و به رئیس قوه‌قضائیه بدهند و پی‌گیر توقف اجرای حکم این دادگاه‌ها و اعاده‌ی دادرسی باشند.

نمی‌دانم اینکه گفته‌اند، کوفه مرکز حکومت مهدوی است، چقدر صحت  دارد، اما فکر می‌کنم اگر فرزندان آدم دوباره امتی واحده شوند‌، جز قدس هیچ شهری شایسته‌ی آن نیست که پایتخت این امت باشد.

قدس محل ظهور انبیا و معراج پیامبران است و قبله‌ی شهادت؛ و هیچ شهری به اندازه‌ی او بوی «وطن» نمی‌دهد.

ای وطنم! ای قدس! ای منتهای آرزویم!

کی باشد که رایحه‌ی صبحگاهانت، غبار غربت از جانمان برگیرد؟

ما قدیسان را ندیده بودیم؛ محمد را و مسیح را؛ موسی و ابراهیم را از لابلای آیات کتاب خدا خوانده بودیم فقط؛ و نوح را نیز، و آدم را. قرن‌ها بود که دیگر پیامبری بر امت ظهور نمی‌کرد. ما وصف قدیسان را از مصحف شریف خوانده بودیم و در انجیل و تورات و زبور؛ اما به چشم ندیده بودیم پیش از تو.

و تو آمدی درست در روزگاری که دیگر قرار نبود پیامبری بیاید. تو آمدی و ما آدم را دوباره دیدیم؛ نوح را نظاره کردیم و دیدیم خلیل را که بر نمرود می‌شورد و موسی را که با فرعون می‌ستیزد؛ ما مسیح را دیدیم و آن چهرهٔ نورانی‌ و روح خدایی‌اش را؛ و محمد را دیدیم و شکوه امر خدا را.

قرار بود پیامبری دیگر ظهور نکند، تو اما آمدی با آن هیبت پیامبرانه و لباس اساطیری و با چهره‌ای که در وصف قدیسان خوانده‌ایم. تو آمدی و ما با تو قیام کردیم، و مگر پیامبران را جز بر این امر می‌فرستند؟‌

قرار بود هیچ پیامبری نیاید، و قرن‌ها هم بود که هیچ‌ پیامبری نیامده بود، اما تو آمدی و بت‌ها را شکستی و طاغوت را برانداختی؛ تو آمدی و جهان نو شد. قرار بود پیامبری ظهور نکند اما تو ظهور کردی. تو محمد بودی که آمدی، مسیح بودی، موسی و ابراهیم و نوح بودی، تو آدم بودی که آمدی. تو روح خدا بودی و ما با تو زنده شدیم، با تو تاریخ را آغازیدیم.

تو رستاخیز بودی که آمدی و بساط ظلم و جور را برانداختی؛ و مگر رستاخیز جز این است؟‌ تو حیات بودی که بر تاریخ دمیده شدی؛ تو انسان را زنده کردی، و ددان را میراندی. قرار بود دیگر پیامبری ظهور نکند اما تو ظهور کردی و ما پیامبران را به چشم دیدیم.

اگر مفسدان -حتی بعد از احراز فسادشان- در حاکمیت و در نهادهای قانونی، نفوذ و اعتبار داشته باشند؛

و اگر پای مصلحت‌سنجی به حوزه‌ی عدالت کشیده شود و مصلحت مفسدان صاحبان نفوذ و مصالح قبیله‌ای بر عدالت و بر مصالح عامه بچربد؛

و اگر نهادهای قانونی به جای دفاع از حقوق عامه، دنبال توصیه‌نامه نویسی به نفع مفسدان باشند؛

اگر نهاد قضایی و مراکز قدرت در حاکمیت، در برابر عامه و در برابر کسانی که پشتشان به هیچ حمایتی گرم نیست مقتدر و زورمند باشند اما در برابر مفسدانی که زر و زور پشتشان است مستأصل و منفعل؛

اگر مصلحت‌سنجی‌ها و انتساب به مراکز قدرت، مانع از آن شود که پای مفسدان دانه‌درشت‌تر به محکمه باز شود؛

اگر در تفسیر ضوابط، سلایق جای قواعد بنشینند و اصلِ «علنی بودن محاکم» همیشه به نفع استثنا نقض شود و علیرغم صراحت قانون پرونده‌ی مفاسدی که به قیمت آبروی نظام تمام‌ شده به بهانه‌ی حفظ آبروی مفسدان، فقط پشت درهای بسته‌ی محاکم باز شود؛

و اگر حتی بعد از محکومیت قطعی مفسدان، نسبت به اعلام عمومی آن تعلل شود؛

و اگر اصل «استقلال قضات» فقط برای توجیه ایرادات محاکم به کار برود اما این استقلال برای مفسدان متنفذ قابل خدشه باشد و بشود حکم محکومیت قطعی آنان را «کأن لم یکن» تلقی کرد؛

و اگر نهاد قضایی به پستوی دربسته‌ای شبیه شود که همه چیزش مخفی است و خود را بالاتر از آن می‌بیند که پاسخگوی مردم باشد؛

اگر پرونده‌های مفسدانِ صاحب نفوذ، به فوریت رسیدگی نشود، و مشمول زمان گردد؛

و اگر صاحبان اعتبار و کسانی که مسئولیت سنگین امور بر دوش آن‌هاست نسبت به این‌ها بی‌توجه باشند و نخواهند که در دفاع از عدالت هزینه‌ای متقبل شوند؛

و اگر دغدغه‌مندان، بزرگان قوم، صاحبان منبر و تریبون، و کسانی که حرفشان شنیده می‌شود عافیت‌طلبی کنند؛

آن‌وقت عدالت یعنی کشک.

جنابان:

- رئیس کل دادگستری استان آذربایجان شرقی

- دادستان عمومی و انقلاب تبریز

- رئیس دادگاه تجدید نظر آذربایجان شرقی

- رئیس حفاظت اطلاعات دادگستری آذربایجان شرقی

- رییس ادارۀ قضایی و اجرای احکام ادارۀ کل زندان‌های آذربایجان شرقی

- رئیس منطقه 5 سازمان بازرسی کل کشور

- اعضای شورای قضایی استان آذربایجان شرقی

- مدیر کل اطلاعات آذربایجان شرقی

- مدیر حراست کل استان آذربایجان شرقی

- مدیر کل حراست شهرداری تبریز

- نمایندگان مردم تبریز، اسکو و آذرشهر در مجلس شورای اسلامی

- رئیس، هیئت رئیسه و اعضای شورای اسلامی شهر تبریز، شورای شهرستان تبریز و شورای استان

- نماینده ولی فقیه در استان و امام جمعه تبریز

- استاندار آذربایجان شرقی

- فرماندار تبریز

- اعضای شورای تأمین استان آذربایجان شرقی

مردم می‌خواهند بدانند چه کسی یا چه کسانی مانع از اعلام و اجرای احکام دادگاه پروندۀ فساد در شورا و شهرداری تبریز شده‌اند. به مردم معرفی کنید.

«تسامح در مبارزه با فساد، بنوعی هم‌دستی با فاسدان و مفسدان است. اعتماد عمومی به دستگاه‌های دولتی و قضائی در گرو آن است که این دستگاه‌ها در برخورد با مجرم و متخلف قاطعیت و عدم تزلزل خود را نشان دهند.»

این را به مسئولین ذیربط دستگاه قضائی و هر مسئول دیگری که مستقیم یا غیر مستقیم با پرونده‌ی فساد سازمان‌یافته در شورا و شهرداری تبریز مرتبط است گوشزد می‌کنم. چه آن‌ها که در مسیر رسیدگی قضایی با اعمال قدرت نگذاشتند پای برخی‌ها به دادگاه برسد و چه آن‌ها که در اعلام رأی قطعی دادگاه تعلل می‌کنند و چه آن‌ها که با لابی‌گری درصدد برآمده‌اند تا احکامِ صادره را از مسیر اجرایی شدن خارج کنند و یا هر کسی که نمی‌خواهد با این فساد مقابله‌ی جدی شود مخاطب مستقیمِ این سخن است.

بدانید و آگاه باشید که اگر از این قماشید، بلاشک با فاسدان و مفسدان «هم‌دست» هستید.

و السلام علی من اتبع الهدی

دیروز در نمازجمعه تبریز بین دو نماز، از سر رفع تکلیف دقایقی برای حمایت از فلسطین شعار دادند و این را گذاشتند به‌حساب تظاهراتی که بالاخره قرار بود با تأخیر چندروزه به دعوت شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی بعد از نمازجمعه انجام شود.

 

مردم نقاط مختلف جهان، از آسیای شرقی گرفته تا آن‌سوی غرب و حتی ساکنان تل‌آویو روزهاست که نتوانسته‌اند در برابر جنایت اسرائیل ساکت بنشینند و از کنار ابتکار تاریخی نسل کنونی فلسطین در راه انداختن جنبش بازگشت بی‌تفاوت بگذرند، آن‌وقت ما حاضر نیستیم برای خاطر خدا هم که شده برای پنجاه‌وچند نفری که به خون غلطیده‌اند، فقط نیم ساعت در خیابان بایستیم و بااین‌حال ادعای ام‌القرایی جهان اسلام را هم داریم.

 

من فکر نمی‌کنم هیچ‌کس در جهان اسلام، سرسوزن اعتباری برای شعار «یا ایها المسلمون اتحدوا اتحدوا»یی که دیروز در مصلای تبریز گفتیم قائل باشد. ما در آرمان فلسطین و در دیگر مسائل امت اسلامی و در برابر مسائل انسانی جهان، کاملاً بی‌تفاوت شده‌ایم و فقط داریم ادای اهتمام درمی‌آوریم.

 

* در حاشیه:

تبریز، خواهرخواندۀ غزه است و تبریز 2018 هم شهر نمونۀ گردشگری جهان اسلام؛ و مثلاً قرار بوده این‌ها محملی باشند برای دیپلماسی عمومی و ارتقای روابط بین‌المللی این شهر، خصوصاً درزمینۀ روابط فرهنگی بین ملت‌ها. و هنوز برای خواهرخواندۀ قدیمی‌مان هیچ کاری نکرده‌ایم که حضرات شهرداری، به فکر خواهرخوانده‌های جدید افتاده‌اند. خواهرخواندگی‌ای که برای سلاخی پنجاه‌وچند انسان هم نتواند یک آه خشک‌وخالی از ما برآورد، نبودش بهتر از بودش نیست؟

تنها اتفاق مهمِ دوران پساتلگرام این است که این پیام‌رسان با انبوهی از مشترکان ایرانی، از دایره‌ی رسمی به حیطه‌ی غیررسمی می‌رود؛ مثل موسیقی و ماهواره و چیزهای دیگری ازاین‌دست. نه دسترسی مردم به این پیام‌رسان قطع می‌شود و نه حتی اگر هم قطع شود، پیام‌رسان‌های داخلی آلترناتیو تلگرام‌اند که مردم به آن‌ها روی بیاورند. تعرض به امکان دسترسی آزادانه‌ی مردم به رسانه و شبکه‌های اجتماعی هم تبعات روانی و اجتماعی خاص خود را دارد که دامنه‌ی آن غیرقابل‌پیش‌بینی است.

 

از سوی دیگر، توقف فعالیت کانال‌های وابسته به شخصیت‌ها و نهادهای رسمی، و متعاقبش خروج شماری از فعالین انقلابی طی روزهای گذشته فقط به‌منزله‌ی خالی کردن میدان و عقب‌نشینی است و هیچ جایی از معادلات را عوض نمی‌کند؛ حتی اگر جمهوری اسلامی بنا بر خواسته‌اش موفق شود هرگونه امکان دسترسی به این پیام‌رسان را مسدود کند، باز بازنده‌ی این میدان خود اوست. جنگ نرم، جنگ مواجهه است نه عقب‌نشینی؛ و این عقب‌نشینی اشتباهی است که متأسفانه بارها تکرار شده است.

 

 درهرحال تقلای جمهوری اسلامی برای انسداد تلگرام، عملاً نخواهد توانست مقصود حکومت را برآورد. تنها دستاورد آن این است که فقط کمی از رونق تلگرام کم خواهد شد و یا اصلاً از رونق خواهد افتاد؛ اما در هیچ صورتی، حکومت نفعی از این مسئله نخواهد برد. حکومت با اقدام به انسداد تلگرام، هم گسلِ مردم و حاکمیت را فعال کرد و هم قدرت چانه‌زنی‌اش با این پیام‌رسان را از دست داد. دورانِ پسا تلگرام، دورانِ مطلوب‌تر برای جمهوری اسلامی نیست.

 این جنگ هم روزی تمام خواهد شد مثل همه‌ی جنگ‌ها؛ اما کشاکش شرافت و رذالت هرگز.
 

سلام بر سیدعبدالصمد امام پناه، سلام بر علی کنعانی، سلام بر محمودرضا بیضایی، سلام بر محرم علیپور، سلام برعباس عبدالهی، سلام بر حامد جوانی، سلام بر روح الله طالبی، سلام بر وحید نومی، سلام بر محمدرضا فخیمی، سلام بر اسماعیل کریمی، سلام بر صادق عدالت اکبری، سلام بر سید‌رضا مراثی، سلام بر ذاکر حیدری، سلام بر وحید فرهنگی و سلام بر علی‌اکبر زوار جنتی. سلام بر شما و بر همه‌ی مجاهدان گمنامی که شرافت و کرامت انسان مدیون آن‌هاست و ننگ بر ما که در این معرکه،‌ عافیت‌طلبانه نشستیم و از دور هم دستی بر آتش نگرفتیم.

 

سلام بر شما که نه می‌شناختیمتان و نه خواهیم شناخت و نه دینتان را ادا خواهیم کرد.

 

سلام بر شما آن روز که متولد شدید و آن روز که می‌میرید، و آن روز که برانگیخته می‌شوید!

لاتاری فیلمی است در تراز «سینمای انقلاب»؛ فیلمی که بر محافظه‌کاری می‌شورد و از غیرت و ناموس ایرانی دفاع می‌کند. 

موضوع لاتاری، اجتماعی، به روز و تأمل‌برانگیز است. این فیلم به مسئله‌ی فروش جنسی دختران ایرانی و انفعال دستگاه‌های مسئول در این‌باره پرداخته است. مسئله‌ای اسفناک که اول بار مسعود دهنمکی با مستند «فقر و فحشا»یش در قاب تصویر از آن پرده برداشت.

لاتاری طعنه‌ای است سنگین به دستگاه‌های قضایی و امنیتی؛ با پایانی دور از ذهن، غرورآفرین و تحسین برانگیز.

اما بعد:

اگر در انتخاب بین «لاتاری» و «به وقت شام» به نتیجه نرسیدید، «لاتاری» را تماشا گنید، اگرچه می‌ارزد که «به وقت شام» را هم از دست ندهید.